Trądzik torbielowaty - przyczyny wystepowania. Jak leczyć trądzik guzkowo-torbielowaty?

Ropne cysty, bolesne krostki, grudkowe wypryski i guzki na skórze – różnie określane, zazwyczaj stanowią objaw trądziku torbielowatego. Zwany również grudkowo-cystowym jest jedną z najbardziej dokuczliwych odmian tej choroby skórnej. Czym jest trądzik torbielowaty i jakie są przyczyny jego powstawania? Jak leczyć ten rodzaj trądziku w domu, a kiedy iść do lekarza dermatologa?

Spis treści

1. Przyczyny występowania trądziku torbielowatego
2. Jak leczyć trądzik torbielowaty?

Trądzik torbielowaty różni się od trądziku młodzieńczego, zwanego też ropnym albo zaskórnikowym. Łatwo go rozpoznać, ponieważ zmiany skórne dla tej odmiany są bardzo charakterystyczne. U chorego pojawiają się ropne torbiele przypominające czyraki. Są to krosty wypełnione białym lub żółtawym płynem, z ciemno czerwonym obwodem. Mogą występować pojedynczo i grupami, niekiedy łącząc się ze sobą. Na początku krostki są małe, ale z czasem ilość ropnego lub ropno-krwistego płynu pod skórą zwiększa się i cysty rosną nawet do kilku centymetrów. Mogą towarzyszyć im czerwone krostki przypominające wypryski charakterystyczne dla trądziku pospolitego.

Zanim sięgniesz po pierwszy anty-trądzikowy preparat z apteki, najpierw sprawdź dokładnie, z jaką odmianą trądziku masz do czynienia.

Ropne grudki występujące przy trądziku torbielowatym bolą podczas dotykania (dla sprawdzenia wystarczy lekko nacisnąć grudkę opuszkiem palca). W zaawansowanej fazie bardzo przypominają malutkie guzki, ponieważ są lekko twardawe. Goją się ciężko, w większości przypadków poprzez bliznowacenie. Ślady są przez długi czas widoczne na skórze, zazwyczaj w postaci blizn o nierównych kształtach. Najczęstsze miejsca występowania trądziku torbielowatego to twarz, pachy, pośladki. Zmiany skórne pojawiające się na twarzy są najłatwiejsze do wyleczenia, ale jednocześnie najbardziej nawracające.

Przyczyny występowania trądziku torbielowatego

Przyczyny występowania ropnych torbieli są nieco inne niż przy trądziku młodzieńczym i pospolitym. Trądzik torbielowaty częściej dotyka mężczyzn, a rzadziej kobiety, ponieważ za pojawianie się bolesnych krost odpowiedzialne są męskie hormony płciowe androgeny. Dlatego jeśli dojdą do głosu, to jego lekka odmiana może pojawić się nawet u osób z dobrą cerą. Głównym czynnikiem jest tu podłoże genetyczne i gospodarka hormonalna całego organizmu pacjenta. Czynniki takie jak higiena osobista i odpowiednia pielęgnacja skóry nie są powiązane z trądzikiem torbielowatym, podobnie jak sposób żywienia oraz styl życia - z wyjątkiem sytuacji, kiedy te dwa faktory nie wpłyną na działanie hormonów, jak bywa w przypadku niektórych produktów spożywczych albo zbyt dużej ilości stresu.

Ropne cysty nie są zaraźliwe, dopóki nie zostaną zaatakowane przez bakterie, które w ropnym środowisku mają większą szansę na przeżycie. Wtedy nadal trądzik torbielowaty nie „przejdzie” na osobę, która ma kontakt z chorym (nie jest to choroba zakaźna), jednak nieprzestrzeganie podstawowych zasad higieny, np. używanie jednego ręcznika, może już wpłynąć na rozprzestrzenianie się bakterii.

Czytaj także: Tabletki na trądzik: w jaki sposób, i czy w ogóle działają?

Jak leczyć trądzik torbielowaty?

Najważniejsze to nie wyciskać samodzielnie zmian ropnych i ich nie drapać. Guzki niestety są czasem bardzo bolesne, ale branie leków przeciwbólowych również nie przyniesie ulgi choremu. Krost nie należy przemywać spirytusem (niestety to wciąż popularny domowy sposób leczenia trądziku), ponieważ alkohol wysuszy skórę, co przyczyni się później do wolniejszego gojenia rany. Jako że głównym sprawcą problemu są hormony, na nic się zda zaprzestanie spożywania gazowanych napojów i śmieciowego jedzenia, chociaż oczywiście zawsze ma to pozytywny wpływ na skórę.

Pierwszym krokiem, jaki powinna podjąć osoba dotknięta trądzikiem torbielowatym, jest zrobienie badań hormonalnych. Skierowanie na takie badanie można dostać od lekarza rodzinnego. Następnie z wynikami należy udać się do dermatologa, który postawi diagnozę i przepisze leki. Leki stosowane przy tej odmianie trądziku to izotretyoina, leki steroidowe i retinoidy podawane wewnętrznie lub zewnętrznie. O dawkowaniu zawsze ostatecznie decyduje lekarz. Podczas przyjmowania środków w wielu przypadkach zmienia się je w trakcie leczenia, aby jak najlepiej dopasować ilość i rodzaj składników do potrzeb danego pacjenta. Leczenie trwa od kilku do kilkunastu miesięcy, po czym następuje faza stabilizująca. Warto być cierpliwym i przestrzegać zaleceń dermatologa, ponieważ wszystko zależy od indywidualnych czynników.

Katarzyna Zielińska