Usuwanie PRZEBARWIEŃ na skórze

Za pojawianie przebarwień na skórze najczęściej odpowiadają geny i nadmierne opalanie się. Na szczęście są już sposoby, by przebarwienia skóry skutecznie usunąć.

Każdy z nas ma na ciele jakieś plamki i piegi. Główną przyczyną są promienie UV. Wystawiamy ciało na słońce, zapominając o jakiejkolwiek ochronie albo smarujemy się kremami z niskimi filtrami UV. Jesienią, kiedy opalenizna znika, na skórze zauważamy szpecące przebarwienia.
Jednak przyczyną powstawania przebarwień jest nie tylko słońce. Często wywołuje je stosowanie niektórych leków, kosmetyków czy ziół. Także zaburzenia hormonalne i infekcje. Zdarza się, że skłonności do plam dziedziczymy po rodzicach. Przebarwienia możemy tuszować korektorem, podkładem albo samoopalaczem. Niewielkich plamek pozbędziemy się, stosując odpowiednie kremy wybielające.

Usuwanie przebarwień w gabinecie

U dermatologa leczenie skóry zależy od wielkości przebarwień. Bada się je za pomocą lampy Wooda. Zdarza się, że niektórych przebarwień nie można całkowicie usunąć. Udaje się je jedynie rozjaśnić, co sprawia, że są mniej widoczne.

• Leczenie powierzchniowe polega na stosowaniu środków wybielających. Najbardziej znany i używany już od 40 lat jest hydrochinon, w stężeniu od 1,5 do 8 procent. Wybiela przede wszystkim świeżo powstałe przebarwienia. Widocznych rezultatów można oczekiwać dopiero po kilku tygodniach. Efektem ubocznym bywa odbarwienie skóry wokół przebarwienia.
  Skutecznie działają retinoidy, np. kwas witaminy A, które nie powodują odbarwień skóry. Mechanizm działania polega na zaburzeniu wytwarzania melaniny. Leczenie retinoidami trwa do 3 miesięcy.
  Od początku lat 80. wykorzystuje się także kwas azelainowy. Najczęściej w usuwaniu przebarwień pozapalnych i potrądzikowych. Jego stosowanie może powodować zaczerwienienie i pieczenie skóry.
• Leczenie głębokie pomaga przy dużych zmianach barwnikowych. Popularne są peelingi chemiczne (tzw. chemabrazja). Wykwalifikowana kosmetyczka albo lekarz dermatolog złuszcza naskórek za pomocą kwasu glikolowego, trójchlorooctowego (TCA) albo kojowego. Kwas glikolowy w wysokich stężeniach (50-70 proc.) zmniejsza nadmierną pigmentację naskórka i pobudza rozwój normalnych, nieuszkodzonych komórek. Coraz popularniejsze są peelingi wykonywane jednocześnie kilkoma preparatami: kwasem glikolowym, TCA i kojowym. Zmniejsza to ryzyko podrażnienia skóry i poprawia skuteczność zabiegu. Dzięki temu nie trzeba potem zostawać w domu przez kilka dni. Najlepsze rezultaty osiągniesz, smarując się rano i wieczorem kremem wybielającym i poddając się coraz silniejszym zabiegom chemabrazji w gabinecie.
  Mikrodermabrazja to mechaniczne usuwanie warstwy rogowej naskórka za pomocą tarcz ściernych. Zabieg wykonasz u dermatologa.
  Przy plamach soczewicowatych pomaga krioterapia. Zmiany na skórze niszczone są przez punktowe
  zamrażanie lub natrysk ciekłym azotem, a następnie wycinane. Jest to skuteczne, ale następstwem bywają blizny. Zabieg wykonuje lekarz.

Rodzaje przebarwień

• Piegi - pojawiają się na twarzy, dekolcie, grzbietach rąk i karku. Zwykle są żółtobrązowe, nieregularne i mają wielkość 1-2 mm. Zimą jaśnieją, ale latem stają się ciemniejsze i często "wysypują się" nowe.
• Plamy soczewicowate - powstają w miejscach wystawionych na słońce (na twarzy, rękach i dolnej części szyi). Mają regularny kształt, a ich zabarwienie jest równomierne, od brązowego do czarnego. Osiągają od 1 mm do kilku centymetrów i mogą łączyć się ze sobą.
• Melasma - zwana chloasmą. Przebarwienie o nieregularnym kształcie i barwie od jasnobrązowej do ciemnobrunatnej. Występuje symetrycznie na policzkach, czole lub nad górną wargą, u kobiet w wieku 30-35 lat. Pojawia się w ciąży, ale także kiedy bierzemy pigułkę antykoncepcyjną i opalamy się. Przyczyną mogą być też zaburzenia endokrynologiczne lub schorzenia wątroby. Melazma bywa też dziedziczna.
• Melanoza Riehla - siateczkowate przebarwienie na skroniach, policzkach i bocznych powierzchniach szyi z niezmienionym obszarem skóry pod brodą. Powodem, oprócz słońca, mogą być kosmetyki, substancje fotouczulające i niektóre pokarmy.
• Odczyny fototoksyczne - przyczyną jest kontakt z substancją fotouczulającą, a następnie wystawienie skóry na słońce. Powodują je rośliny (np. koper, seler, dziurawiec, arcydzięgiel), olejek bergamotowy, leki (np. uspokajające, hormonalne, moczopędne, antybiotyki) oraz zioła.