Labioplastyka budzi wiele emocji i kontrowersji. Ale nie chodzi tylko o kwestie estetyczne

Labioplastyka to odmiana chirurgii plastycznej skierowana przeważnie do kobiet. Choć chirurgia plastyczna jest dziedziną medycyny budzącą wiele emocji i kontrowersji, bardzo niewiele osób słyszało o tej coraz bardziej modnej metodzie. Czym jest labioplastyka?

Czym zajmuje się labioplastyka?

Labioplastyka to dziedzina medycyny estetycznej zajmująca się zmianą kształtu warg sromowych. Nazwa wywodzi się od łacińskiego określenia labia – oznaczającego wargi, przy czym w medycynie wyróżnia się wargi sromowe mniejsze (labia minora) oraz wargi sromowe większe (labia majora).

Zabiegi takie udoskonalane były już w latach 80. XX wieku, jednak największą popularność labioplastyka zaczęła zdobywać po roku 2000.

Z początku dziedzina ta była dedykowana głównie aktorkom i modelkom, jednak szybko okazało się, że odsetek kobiet marzących o poprawie anatomicznych defektów swojej waginy jest znacznie większy.

Labioplastyka adresowana jest do dwóch kategorii kobiet:

• Odczuwających dyskomfort psychiczny związany z wyglądem swoich genitaliów
• Cierpiących na wady wrodzone, np. interpłciowość.

Zabieg jest zawsze indywidualnie dopasowywany i konsultowany z klientką, a jego ostatecznym celem jest minimalizowanie kompleksów i dopasowywanie do powszechnie przyjętych kanonów estetycznych.

Labioplastyka to nie to samo co „odmładzanie pochwy”

Coraz bardziej powszechnym pojęciem we współczesnych zabiegach kosmetycznych staje się „odmładzanie pochwy”, które jednak nie jest tożsame z labioplastyką.

W ramach odmładzania lub inaczej rejuwenacji pochwy stosuje się bardzo szeroki zakres technik wykorzystujących urządzenia energetyczne, wpływających na stan napięcia skóry, np.

• lasery,
• fale radiowe,
• ultradźwięki.

Metody te pozwalają na leczenie problemów związanych np. z nieprawidłowym umięśnieniem tkanki pochwy, nietrzymaniem moczu lub nadmierną suchością pochwy.

Główną różnicą między labioplastyką a zabiegami wymienianymi jako wchodzące w skład „odmładzania pochwy” jest to, że labioplastyka jest zabiegiem chirurgicznym, którego efekt jest trwały i nieodwracalny. Oznacza to również znacznie większą inwazyjność oraz liczbę potencjalnych efektów ubocznych, występujących przy większości ingerencji chirurgicznych w ciało człowieka.

Niedoskonałości budowy pochwy

Rosnąca popularność operacji plastycznych, w tym labioplastyki, wynika najprawdopodobniej z faktu, że tylko nieznaczny odsetek kobiet jest obdarzony idealnie regularną i symetryczną waginą. Dzięki zmienności genetycznej, wargi sromowe każdej kobiety różnią się także rozmiarem, kształtem oraz kolorem wewnętrznych warstw tkanki.

Pod względem anatomicznym zewnętrzne narządy płciowe kobiety (zwane też sromem) składają się z warg sromowych większych (czyli zewnętrznych), oraz mniejszych (wewnętrznych). Pomiędzy tymi strukturami znajduje się bezpośrednio łechtaczka, cewka moczowa i pochwa prowadząca w głąb ciała.

Co więc najbardziej irytuje panie w budowie pochwy? Najczęściej jest to nieregularny kształt warg sromowych, zwłaszcza mniejszych, które z uwagi na swój rozmiar nie mogą być przykryte przez zewnętrzne wargi sromowe. Wraz z podnieceniem seksualnym i przekrwieniem, mogą się one powiększać nawet kilkukrotnie i sprawiać wrażenie znacznej dysproporcji.

Często wystająca tkanka może wywoływać uczucie dyskomfortu, ulegać podrażnieniom i otarciom. Zdarza się również tak, że jedna warga sromowa (zarówno wewnętrzna, jak i zewnętrzna) jest znacznie większa niż druga.

Rozmiar i kształt warg sromowych może zmieniać się także w trakcie życia - po porodzie, lub po piercingu genitaliów (gdy noszone ozdoby obciążają i urażają delikatną tkankę).

Rodzaje zabiegów w ramach labioplastyki

Wraz z postępem technik chirurgii plastycznej labioplastyka może być wykonana w kilku różnych wariantach. Jednym ze stosowanych najczęściej jest procedura przycinania (tzw. trimmingu). Polega ona na precyzyjnym usuwaniu nadmiaru części warg sromowych mniejszych i zszywaniu ich tak, aby były symetryczne do warg sromowych większych.

Innym typem zabiegu jest tzw. procedura klinowa, gdzie z najgrubszej, środkowej części warg sromowych mniejszych usuwa się klin o pewnej grubości. Operacja taka wymaga dużej precyzji ponieważ błona podśluzowa (warstwa tkanki pod błoną śluzową) musi pozostać nienaruszona. Zabieg tego typu ma tę zaletę, że nadaje pochwie naturalny wygląd po zabiegu, zachowując pomarszczone brzegi.

Labioplastyka jest również ważnym elementem operacji zmiany płci (z mężczyzny na kobietę). W tego typu zabiegach chirurgia plastyczna waginy przebiega w kilku etapach. Na początku wykonywana jest operacja bazowa nadająca kształt i anatomiczne funkcje pochwy.

Właściwa labioplastyka jest zwykle wykonywana kilka miesięcy później po zagojeniu pierwszych korekcji i polega na utworzeniu mniejszych warg sromowych i łechtaczki.

Przeciwwskazania do labioplastyki

Należy pamiętać, że operacja zmniejszenia warg sromowych jest zabiegiem wykonywanym w warunkach ambulatoryjnych i wymagającym znieczulenia ogólnego lub miejscowego. Jeżeli pacjentka we wcześniejszych zabiegach medycznych wykazywała nietolerancję leków stosowanych w narkozie, niezbędne jest omówienie zasadności tego typu operacji z lekarzem prowadzącym.

Nie wolno poddawać się labioplastyce podczas niezaleczonych chorób ginekologicznych, takich jak:

• nowotwory,
• infekcje bakteryjne,
• grzybice pochwy.

Tego typu stany mogą znacząco osłabić proces gojenia się ran pooperacyjnych, grozić powikłaniami, a w przypadku podejrzenia nowotworu złośliwego – znacząco obniżyć szanse na pełne wyzdrowienie.

Zabiegi chirurgiczne nie są również zalecane osobom palącym tytoń, który podobnie negatywnie wpływa na regenerację uszkodzonych tkanek.

Labioplastyka powinna być wykonywana w czasie, kiedy pacjentka nie miesiączkuje, ponieważ krew menstruacyjna znacząco podnosi ryzyko infekcji rany.

W niektórych przypadkach, zwłaszcza kiedy kobieta oczekuje nierealistycznych metamorfoz lub cierpi na zaburzenia emocjonalne, konieczna może być konsultacja z psychologiem.

Co po operacji?

Okolice narządów płciowych są niezwykle wrażliwe i, szczególnie po inwazyjnym zabiegu, jakim jest labioplastyka, wymagają odpowiedniej pielęgnacji.

Zazwyczaj ból pooperacyjny jest niewielki, a kobieta może opuścić szpital nawet tego samego dnia.

Wargi sromowe mogą jednak być przez kilka dni mocno opuchnięte. Niezbędne jest skrupulatne oczyszczanie rany aż do momentu jej zagojenia, a także stosowanie preparatu z antybiotykiem ściśle według zaleceń lekarza.

Przez kilka – kilkanaście dni pacjentka powinna unikać wysiłku fizycznego lub dźwigania cięższych przedmiotów. Przez okres około 1-2 miesięcy zabronione jest także:

• stosowanie tamponów,
• używanie ciasnej bielizny (np. stringów),
• współżycie seksualne,
• jazda na rowerze.

Czynności te mogą negatywnie oddziaływać na prawidłowe gojenie się rany lub powodować ryzyko wystąpienia krwiaka. Zbyt intensywne obciążanie uszkodzonej tkanki może także doprowadzić do długotrwale utrzymujących się zaburzeń czucia.

Możliwe powikłania po zabiegu labioplastyki

Należy pamiętać, że w przypadku każdej ingerencji chirurgicznej, także wszelkich operacji plastycznych, mogą wystąpić nieoczekiwane skutki uboczne i nieprzewidziane efekty zdrowotne.

Labioplastyka bardzo rzadko wiąże się z powikłaniami, jednak u około 5% pacjentek może wystąpić:

• uszkodzenie nerwów,
• krwotoki,
• asymetria warg sromowych,
• blizny,
• martwica tkanek,
• nieustępujące zasinienie i obrzęk.

Powikłania te mogą być spowodowane zbyt agresywną resekcją tkanek (tzw. nadkorekcją) i czasami będą wymagać powtórnego zabiegu chirurgicznego. Najczęściej jednak, ewentualne skutki uboczne wynikają nie tyle z błędu lekarskiego, ale nie stosowania się pacjentki do zaleceń pooperacyjnych (np. zbyt wczesne rozpoczęcie współżycia, intensywne ćwiczenia fizyczne).

Labioplastyka powinna być zawsze przeprowadzana przez specjalistów posiadających odpowiednie uprawnienia i certyfikaty, po wcześniejszym wykonaniu niezbędnych badań diagnostycznych.

Zabieg ten niewątpliwie jednak umożliwia tysiącom kobiet pozbycia się kompleksów, poprawę jakości życia erotycznego i codziennego samopoczucia.