Opadające powieki: przyczyny. Sposoby na opadające powieki
Opadające powieki dodają lat i sprawiają, że twarz wygląda smutno. Na szczęście można je chirurgicznie skorygować, ukryć pod wytuszowanymi rzęsami lub nawet wyćwiczyć na domowej siłowni. Poznaj najlepsze sposoby na opadające powieki, z których może skorzystać każdy. Dowiedz się również, jaka jest przyczyna ich występowania i przeczytaj o metodach pielęgnacji opadających powiek.
Spis treści
Opadające powieki to utrapienie niejednej kobiety. Wszystko przez to, że obszar wokół oczu jest najdelikatniejszą częścią twarzy, wrażliwą na działanie niekorzystnych czynników.
Opadające powieki: przyczyny
Skóra powiek charakteryzuje się wysokim stopniem wrażliwości na czynniki zewnętrzne takie jak wiatr i substancje chemiczne, jest bardzo cienka, łatwo się przesusza. Górna powieka, równie delikatna co dolna, ma dodatkowo ważne zadanie – utrzymanie otwarcia oka przez ok. 16 godzin dziennie!
Pod delikatną skórą powiek znajdują się tłuszcz i mięśnie. Tłuszcz pełni funkcję "wypełniacza". Jeśli następuje gwałtowny spadek wagi całego ciała, wypełniacz w tym miejscu również zanika. Objętość skóry nie zmniejsza się i pozbawiona "wypełniacza" zaczyna opadać. Podobnie jak z sukienką, która nie zmienia swojego rozmiary i kiedy jej właścicielka schudnie, ubranie zaczyna się marszczyć i źle układać na ciele.
Z kolei mięśnie bez względu na to, ile "wypełniacza" znajduje się pod skórą, nadal trzymają wszystko w ryzach. Najsilniejszym z nich jest mięsień okrężny oka o łacińskiej nazwie musculus orbicularis oculi. Ma swój początek i koniec na przyśrodkowej ścianie oczodołu. Jego skurcze w poszczególnych partiach wywołują zaciskanie, zamykanie i otwieranie powieki.
Z wiekiem tkanki mięśni stają się coraz słabsze i gorzej radzą sobie z trzymaniem skóry powiek, która zaczyna opadać. Według najnowszych badań dzieje się to po 40. roku życia, ponieważ wtedy organizm zaczyna tracić wapń (a dokładnie tracą go białka komórek mięśniowych).
Gospodarka biochemiczna ludzkiego organizmu zmienia się i nie jest tak wydajna, jak wcześniej, co wpływa na osłabienie mięśni. Czas równie nieprzyjemnie obchodzi się ze skórą, której tkanki z biegiem lat produkują mniejszą ilość kolagenu i elastyny, czyli substancji odpowiedzialnych za gęstość skóry. Dotyczy to całego organizmu, ale efekty są najbardziej widoczne tam, gdzie skóra jest cienka i delikatna – na powiekach.
Innymi czynnikami wpływającymi na opadanie powiek są stres powodujący niedotlenienie komórek oraz niewłaściwa pielęgnacja skóry wokół oczu.
Wpływ na opadanie powiek mają:
Przyczyny opadania powiek:
- spadek wagi
- starzenie się organizmu
- słabe mięśnie
- stres
- nieodpowiednia pielęgnacja
Sposoby na opadające powieki
Chociaż nikt nie potrafi zatrzymać czasu i należy się pogodzić z tym, że ludzkie ciało się zmienia, istnieją sprawdzone sposoby na opadające powieki. Pośród nich znajdują się mniej i bardziej inwazyjne, takie, które wpłyną na ogólną poprawę skóry i te skierowane na konkretny obszar.
Pielęgnacja skóry powiek
Podstawą właściwej pielęgnacji jest nawilżanie. Pomaga oszukać czas i zwolnić procesy starzenia. Krem lub żel do powiek powinien być pozbawiony silikonów i nie uczulać. Należy go nakładać, zaczynając od wewnętrznego kącika, a następnie kierując się na górną powiekę i na około z powrotem do wewnętrznego kącika. Kosmetyk można stosować nawet kilka razy dziennie, jeśli skóra wokół oczu jest wyraźnie sucha. Warto przy tym delikatnie wklepywać krem, naciskając i rozluźniając opuszki palców.
Ćwiczenia na opadające powieki
Ćwiczenia są najskuteczniejszym z nieinwazyjnych sposobów na opadające powieki. Wymagają regularności i wprawy, a co za tym idzie poświęcenia odpowiedniej ilości czasu. Znaną techniką jest palming, tzw. joga oczu stworzona przez dr Batesa, która odpręża wzrok. Jej dodatkowym atutem są pobudzenie krążenie, dotlenienie i wzmocnienie skóry.
Ćwiczenie nr 1 - palming
Usiądź przy stole lub biurku. Wyprostuj plecy, podnieś głowę do góry. Plecy i głowa powinny tworzyć linię prostą. Wyreguluj wysokość krzesła tak, żeby łokcie położyć na stole i sięgnąć dłońmi do czoła. Następnie zakryj oczy dłońmi. Niech palce dotykają miejsca nad łukiem brwiowym i lekko się krzyżują. Przez dłonie nie powinno przenikać światło. W razie czego ćwiczenie możesz wykonać w ciemnym pomieszczeniu.
Dłonie nie powinny dotykać nosa i gałek ocznych. Kiedy już znajdziesz odpowiednią pozycję, rozluźnij się i oddychaj głęboko. Przez 10 minut nie zmieniaj pozycji. Myśl intensywnie o przyjemnym zdarzeniu i wszelkich detalach, które go dotyczą. Przed oczami pojawi się czerń. Im będzie głębsza, tym lepiej zostało wykonane ćwiczenie. Następnie otwórz oczy i pomrugaj kilka razy.
Czytaj też:
Jak malować kreski na powiekach?
Jakie są przyczyny obrzęku powiek?
Cienie do powiek: jakie wybrać? Przewodnik
Ćwiczenie nr 2
Stań przed lustrem. Otwórz szeroko oczy, weź głęboki oddech i zrób wydech. Rozluźnij się i zamknij oczy. Powtórz kilka razy i pilnuj, żeby nie marszczyć czoła.
Ćwiczenie nr 3
Stań rozluźniona. Spójrz oczami jak najwyżej, ale nie marszcz czoła i nie ruszaj głową. Zrób głęboki oddech i wydech. Zamknij oczy. Potwórz ćwiczenie kilka razy.
Ćwiczenie nr 4 – ulubione ćwiczenie Azjatek
Znajdź punkty na skroni tuż za zewnętrznymi kącikami oczu. Dotknij je opuszkami środkowych palców i naciskaj tak, żeby oczy wyglądały jak skośne. Przytrzymaj 5 sekund i puść. Rozluźnij się i zrób 5 powtórzeń.
- cień należy nakładać lekko ponad złamanie powieki,
- podczas malowania kreski powinno się ją wydłużyć do góry dopiero po minięciu załamania powieki, dodatkowo kreska powinna być bardzo cieniutka,
- opadające powieki najlepiej przykryje wachlarz rzęs, nawet sztucznych
Zabiegi na opadające powieki
Najbardziej inwazyjnym z zabiegów, ale jednocześnie zapewniającym najbardziej spektakularny efekt jest korekcja powiek górnych, profesjonalnie nazywana blefaroplastyką. Polega na usunięciu nadmiaru skóry. Chirurg tnie skórę tak, aly powstałe blizny znajdowały się w fizjologicznych bruzdach i były mniej widoczne. Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym. Pacjent przygotowuje się przez 4 tygodnie. Powrót do normalnego funkcjonowania trwa około 3 tygodni.
