Skaryfikacja, czyli tatuaż z blizn. Na czym polega skaryfikacja (modyfikacja ciała)?

Skaryfikacja, czyli blizna na żądanie, to jedna z najbardziej inwazyjnych i nieodwracalnych metod ozdabiania ciała. Decydują się na to tylko odważni i zdeterminowani. Jak wygląda zabieg skaryfikacji krok po kroku i gdzie najlepiej go wykonać?

Skaryfikacja, czyli dosłownie tłumacząc „robienie blizn”, to najtrwalsza i najtrudniejsza do cofnięcia forma ozdabiania ciała. Początki skaryfikacji można odnaleźć u ludów pierwotnych ok. 5 000 lat p.n.e.. Wtedy ta wyjątkowa metoda pełniła funkcję o wiele ważniejszą, niż ozdoba ciała – była częścią kultury wojowników, obrzędów religijnych, ale też oznaczania więźniów, czy karania wrogów. Rolę taką nadal pełni u niektórych plemion afrykańskich i np. u Aborygenów.

Skaryfikacja, obok tatuażu i piercingu, jest jedną z popularniejszych metod ozdabiania ciała wykonywanych w studiach tatuażu. Wcale nie tak dawno temu w krajach rozwiniętych została odkryta na nowo.

W cenniku zajęła miejsce obok tatuażu, który obecnie przybiera najrozmaitsze formy i nie szokuje już tak, jak bywało to w latach 90.

Spis treści

1. Na czym polega skaryfikacja?
2. Skaryfikacja krok po kroku
3. Skutki uboczne skaryfikacji
4. Zalecenia po skaryfikacji
5. Jak dbać o ranę? Postępowanie po skaryfikacji

Na czym polega skaryfikacja?

Skaryfikacja polega na celowym robieniu rany na ciele, która po zagojeniu tworzy bliznę w odcieniu jaśniejszym niż skóra. Blizna może mieć dowolny kształt rysowany linią wybranej grubości, np. gwiazdkę, ornament. Niewtajemniczonym efekt finalny przypomina tatuaż, jednak skaryfikację wykonuje się bez użycia tuszu.

Istnieją jej różne rodzaje, m.in. wycinanie skóry (cutting), usuwanie skóry (skin removal), wypalanie (branding), a nawet odmrażanie. W zależności od wybranej metody, otrzymuje się inny efekt. Największą precyzją odznacza się cutting, który jest też najtańszy, jednak łączy się z nim największy rozlew krwi. Ceny zaczynają się od 150 zł w górę. Do tego dochodzą koszty pielęgnacji rany, czyli folia, gaza, maść antybiotykowa itp.

Skaryfikacja krok po kroku

Trzeba podkreślić, że jest to zabieg bardzo inwazyjny i powinno się go wykonywać jedynie w profesjonalnych, sprawdzonych salonach urody lub studiach tatuażu. Przed wykonaniem skaryfikacji należy zrobić szczepienia na żółtaczkę i gronkowca. Warto też skonsultować się z lekarzem i mieć ze sobą badania krwi (najlepiej morfologię krwi obwodowej), które pokażą, czy organizm jest dobrze przygotowany do gojenia się rany (świadczy o tym np. obniżona liczba trombocytów). Im lepsze przygotowanie przed skaryfikacją, tym mniejszy ból podczas gojenia się rany.

Większość zabiegów wykonuje się ze znieczuleniem miejscowym w formie kremu lub zastrzyku (owokainą lub lidokainą), ponieważ są one bardzo bolesne. Jednak już sam napływ adrenaliny, który następuje podczas niszczenia tkanki, sprawia, że ból jest słabo odczuwalny. Czas trwania samego zabiegu zależy od metody oraz rozmiaru blizny, na które decyduje się klient.

Skutki uboczne skaryfikacji

Skutki uboczne po skaryfikacji pojawią się, jeżeli klient nie przestrzega wskazań lekarza i tatuażysty. Gronkowiec, zakażenie bakteryjne – to może się zdarzyć nawet osobom przekłuwającym uszy, jeśli nie zadbają o higienę po zabiegu.

Przed każdym dotknięciem rany bezwzględnie należy umyć ręce mydłem antybakteryjnym. Skaryfikacja jest szokiem dla organizmu, więc każdy może zareagować inaczej, należy po prostu być ostrożnym. Jednym z niechcianych następstw jest zagojenie się blizny w kształcie innym niż zaplanowany. Właściwa pielęgnacja rany pomaga tego uniknąć. Niestety, skutków skaryfikacji nie można cofnąć w łatwy sposób. Tak naprawdę, jedynym sposobem na pozbycie się ozdobnej blizny jest przeszczep skóry lub zabieg laserowy, jeśli blizna jest małej wielkości.

Zalecenia po skaryfikacji

Po zabiegu nie należy przyjmować środków przeciwbólowych z kwasem acetylosalicylowym lub ibuprofenem i pić alkoholu, ponieważ działa to rozrzedzająco na krew. Trzeba również unikać miejsc, w których rana będzie wystawiona na działanie bakterii, dlatego podczas gojenia rezygnuje się z siłowni, basenu, sauny, toalet publicznych. Nie można zapomnieć o odpowiednim nawadnianiu i diecie bogatej w cynk, selen, kwas askorbinowy, które mają ogromny wpływ na elastyczność skóry.

Jak dbać o ranę? Postępowanie po skaryfikacji

Jak w przypadku tatuażu, od razu po zabiegu w salonie rana zostaje ofoliowana, a potem owinięta w bandaż. Ranę powstałą na skutek skaryfikacji pielęgnuje się inaczej niż normalną, ponieważ tutaj nie dąży się do jak najszybszego jej zagojenia. Celem jest przecież uzyskanie odpowiedniego kształtu. Folia pełni tu ważną rolę, ponieważ odcina ranę od tlenu i sprawia, że goi się wolniej, za to dokładniej.

Po upływie ok. 10 godzin od zabiegu odkrywa się folię i myje ranę letnią wodą mydłem. Ranę trzeba przemywać, ale nigdy mocno pocierać albo szorować gąbką. Skórę osusza się czystym ręcznikiem papierowym, następnie smaruje antybiotykiem w kremie i owija folią. Taka pielęgnacja trwa około czterech dni.

Później dodaje się polewanie rany wodą utlenioną. Wszystko po to, aby brzegi blizny były dokładne, a kształt precyzyjny. W drugim tygodniu gojenia się rany zacznie powstawać strup, który należy chronić, nie można go zdrapywać lub zaginać. Zależnie od indywidualnych cech organizmu, strup urośnie i odpadnie. Trwa to zazwyczaj około trzech tygodni. Wtedy właśnie otrzymuje się upragniony kształt blizny.

Katarzyna Zielińska